کد مطلب:152313 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:176
باز شدن در مسجد براثا برای شیخ غلامرضا طبسی، به برکت نام امام حسین
زاهد عابد و واعظ متعظ، مرحوم حاج شیخ غلامرضا طبسی قدس سره فرمود:
با چند نفر از دوستان با قافله به عتبات عالیات مشرف شدیم. هنگام مراجعت برای ایران، شب آخری كه در سحر آن باید حركت می كردیم، به یاد آوردم كه این سفر،
مشاهده مشرفه و مواضع متبركه را زیارت كردم جز مسجد براثا كه آن را فراموش كرده ام و حیف است از درك فیض آن مكان مقدس محروم باشیم.
سپس به رفقا گفتم: بیایید به مسجد براثا برویم.
آنها گفتند: وقت نیست! خلاصه آنها نیامدند و خودم تنها، از كاظمین بیرون آمدم.
وقتی به مسجد رسیدم، در را بسته دیدم و معلوم شد كه در را از داخل بسته و رفته اند و كسی هم در آنجا نیست. حیران شدم كه چه كنم؟ این همه راه را به امیدی آمده ام! سپس به دیوار مسجد نگریستم، دیدم می توانم از آن دیوار بالا بروم!
بالاخره هر طوری بود از دیوار مسجد براثا بالا رفتم و داخل مسجد شدم و با فراغت مشغول نماز و دعا شدم! به گمان اینكه در مسجد را از داخل بسته اند و باز كردنش آسان است.
در داخل مسجد هم كسی نبود. پس از فراغت از نماز و دعا، آمدم تا در را باز كنم ولی دیدم كه قفل محكمی بر در زده اند و به وسیله ی نردبان یا چیز دیگری رفته اند!
حیران شدم كه چه كنم؟ دیوار داخل مسجد هر طوری بود كه اصلا نمی شد از آن بالا رفت! با خود گفتم: عمری است دم از امام حسین علیه السلام می زنم و امیدوارم كه به بركت آن بزرگوار، در بهشت برایم باز شود، با اینكه درب بهشت یقینا مهمتر است! باز شدن این در هم به بركت حضرت ابی عبدالله علیه السلام سهل است.
پس با یقین تمام، دست به قفل گذاشتم و گفتم: «یا حسین علیه السلام» و سپس آن را كشیدم و فورا در باز گردید! در را باز كردم و از مسجد بیرون آمدم و شكر خدا را بجای آوردم و به قافله هم رسیدم. [1] .
با چند نفر از دوستان با قافله به عتبات عالیات مشرف شدیم. هنگام مراجعت برای ایران، شب آخری كه در سحر آن باید حركت می كردیم، به یاد آوردم كه این سفر،
مشاهده مشرفه و مواضع متبركه را زیارت كردم جز مسجد براثا كه آن را فراموش كرده ام و حیف است از درك فیض آن مكان مقدس محروم باشیم.
سپس به رفقا گفتم: بیایید به مسجد براثا برویم.
آنها گفتند: وقت نیست! خلاصه آنها نیامدند و خودم تنها، از كاظمین بیرون آمدم.
وقتی به مسجد رسیدم، در را بسته دیدم و معلوم شد كه در را از داخل بسته و رفته اند و كسی هم در آنجا نیست. حیران شدم كه چه كنم؟ این همه راه را به امیدی آمده ام! سپس به دیوار مسجد نگریستم، دیدم می توانم از آن دیوار بالا بروم!
بالاخره هر طوری بود از دیوار مسجد براثا بالا رفتم و داخل مسجد شدم و با فراغت مشغول نماز و دعا شدم! به گمان اینكه در مسجد را از داخل بسته اند و باز كردنش آسان است.
در داخل مسجد هم كسی نبود. پس از فراغت از نماز و دعا، آمدم تا در را باز كنم ولی دیدم كه قفل محكمی بر در زده اند و به وسیله ی نردبان یا چیز دیگری رفته اند!
حیران شدم كه چه كنم؟ دیوار داخل مسجد هر طوری بود كه اصلا نمی شد از آن بالا رفت! با خود گفتم: عمری است دم از امام حسین علیه السلام می زنم و امیدوارم كه به بركت آن بزرگوار، در بهشت برایم باز شود، با اینكه درب بهشت یقینا مهمتر است! باز شدن این در هم به بركت حضرت ابی عبدالله علیه السلام سهل است.
پس با یقین تمام، دست به قفل گذاشتم و گفتم: «یا حسین علیه السلام» و سپس آن را كشیدم و فورا در باز گردید! در را باز كردم و از مسجد بیرون آمدم و شكر خدا را بجای آوردم و به قافله هم رسیدم. [1] .
[1] داستانهاي شگفت ص 50، كرامات الحسينيه ج 1، ص 37.